Sincap öldü

 

salsa(6dk.)

O ne ateşli danstır ya salsa. Çalkala çalkala, müthiş. Kendimi en iyi ifade edebildiğim danstır. Valsi pek sevmem. Saray davetlerinde genelde ağır kostümlerimiz ile vals yapıyoruz tabi. Ama bir keresinde Kont Alves’in davetinde, orkestraya işaret ettim ve öncesinde verdiğim yüklü bahşiş sayesinde latin müziği salonu doldurdu. Donup kalmış misafirler dans pistinin kenarına pireler gibi kaçışıyorlardı. Kim dans edecek bu müzikte diye birbirlerini sorgulayarak bakıyorlardı. Ortada bir ben kaldım. Cebimdeki kara maskemi takmış, ellerim başımın üstünde omuzlarıma paralel dalgalanıyordu. Kalçalarım kontrolsüz kendini arıyordu çalkalanarak, bana bir eş lazım der gibi dönerek çevremi kalçamla davet ediyordum. İşte o an salonda tek kırmızı elbiseli kadın, kızıl saçları ile eteğini yukarı çeke çeke gelmeye başladı ritme uyarak. Pistin ortasında birbirimizi bulduğumuzda çevredekiler çığlık atıyordu çünkü onlara göre onların önünde sevişiyorduk. Müzik şahlanıyordu, seyredenler hasetlik ve hayranlık arasında sıkışmıştılar. Sonra boynunda o lezzet damarlarını gördüm. Onca kişinin içinde ısırdım kana kana içmek için kanını. Hiç karşı koymadı. 

Ateş (6dk.)

Ateş girdi aramıza. Evet seni benden ayıran ateş. Seni kurtaran, beni yakan. Yandıkça arınmak doğru mu. Odum yanınca arınıyor mu. Kül olmak bilge olmak mı. Kül düşündüğümüz kadar değersiz değil o zaman. Ne zaman gelsem bu kahveye, nargilem gelmezse olmaz.Tütüyorum ada vapuru bacası gibi. Tütüyorum ama arınmıyorum.Kararıyorum.Karanlık geceler yoktur, çünkü aydınlık gece diye bir şey de yoktur. Zıtı olmayan var olamaz. Zıtımı arıyorum samanlıkta iğne gibi. Bulduğumu ancak elime batarsa anlıycam. Ya batar acıyı fark etmezsem. Ya pas geçersem samanlıkta iğneyi. Pas geçerim pokerde blöf yapacaksam. Blöf korkak işi değil zeka işidir. Blöf gerekir aşk hayatında. Kaybetmekten korkarsan, kazananlara yalanır bakarsın. Aslanlara yakışmıyor yalanmak. Ama kediler de başka duruyor. Aslan bir kedi değildir bence. Dinazor da kertenkele değildir. 

gitmenin(6dk)

Hiç zamanı değildi gitmenin. Ama mecburiyet her şeyin önündeydi o vakit. Geriye üzgün bakışlı bir çocuk kaldı. Bir de kırık dökük bir aşk. Rüzgar sert esiyordu. Ben ve mazim ağır yol alıyorduk. Mazim ağır, beni yavaşlatıyor. Atsam bir üstümden. Korkularım da bir yüktü. Attım yükseldim. Yükseldiğim için aşkım alçak kaldı. Gördüm ki aşkım aşkım değilmiş. Nerden baktığına göre ne gördüğün değişiyor. Kaplumbağa dışardan evini üstünde taşıyor. Onun gözü ol gir o evin içine, ucunda ışık olan bir mağrada yaşıyor. O, ev diyor mudur acaba. Hiç bu ine girmeden yaşayabilsem diye arzu ediyordur. İnim yok benim saklanayım. En azından başkasının da gelemeyeceğinden emin olduğum bir inim yok. Işığı görüyorum. Ama rengini kestiremiyorum. Işık değil belki. Belki de ateş. Yanmaya doğru koşuyor olabilirim. Ama huzur. O huzur morfin gibi. Yanarsam arınırım umudu. Altın gibi saf olsam. Parlasam, paslanmasam ama değerli de olmasam. Ben beni satıyorum arkadaş. Var mı alan. Alanın elinde kalırım ona göre.