Duruş

Hoşuma gitsin gitmesin, adamın bir duruşu var ise, benim için toplumsal güdülerle hareket eden sürünün dışındadır kendisi. Duruş sergilemek öncelikle cesaret işidir. Dürüstlük ister. Kişinin kendini olduğu gibi kabul ettiğinin yegane gösterisidir. Çevresinin onu değerleme ve bir sınıfa monte etme endişesi taşıyanlar, istikrarlı bir duruş sergileyemezler. O yanar döner hal ne acizliktir.

Esasında duruşun istikrarı da olmaz. Çünkü kişi genel davranış ve tepkilerinde istikrarlı bir tavra sahip değilse, zaten bir duruşu yok demektir. Duruş ben buyum ve bu olmaktan utanmıyor ve korkmuyorum diyenlerdedir. Eminim ki bu cümleleri okurken, içten kendinizi sorguluyor ve duruşum var mı diye gelen iç sesini duymamaya çabalıyorsunuz. Diyeceğim o ki, olduğunuz kişi olmaktan memnun iseniz, aynadaki size saygı duyuyorsanız, duruşunuz sizden kontrolsüz dışarıya hologram bir bedeninizmiş gibi yansıyordur. O yok ise, onu rol ve ikna yeteneğiniz ile çıkartıp sergiye sunamazsınız maalesef.

İnsanlar bir arada yaşamak ve paylaşmak üzere planlar yaparlar. Ama birliktelik ihtiyacı, bir lideri takip etmek gerekliliğini de getirir. Liderler, lideri olmaya soyundukları grubun özelliklerine göre donanımlıdırlar. Gerek siyah deri giysileri ile gezginlik yapan, metal müzik dinleyen motor sürücülerinin lideri olsun, isterse fakir ve evsiz kişilere yardım toplayan bir sivil örgütün lideri olsun; ikisinin de liderlik donanımları ve gruplarını etkileme ve motive etme şekilleri birbiri ile benzersizdir. Ama as olan, iki liderinde çevrelerinde beğenilen ve onaylanmış bir duruşları vardır.

Duruş sadece liderlerde olur demek istemedim. Lider olanlar ancak bir duruşu olanlar içinden olabilir diyorum. Ama liderlik misyonu olmayan bir şahsiyet de, kendi aile ve arkadaş çevresine karşı, bir duruşa sahip olma sorumluluğunun farkında olmalıdır. Her birey, en azından, kendi çekirdek ailesinin lideridir ve çocuklarına karşı, bir baba yada anne olarak gurur duyduğu bir duruşu sergilemekten çekinmemelidir. Çocukları tarafından istikrarsız bir duruşla yargılanan anne babalar, çoğu zaman çocuklarını haddini bilmez hükmü ile cezalandırır. Oysa sorgulaması gereken, onlara karşı gerçekten bir duruş sergileyip, sergilemediğidir. Çocuklar uydurmazlar, sadece yansıtırlar. Onlar bizim yansımamızdır. Ama yetişkin olmayı olgun olmak sanan bizler, ne kadar ham kaldığımızın bize çocuklarımız tarafından yansıtılmasını pek hazmedemiyoruz öyle değil mi?

Şimdi, yaşınız kaç olursa olsun, ödeyeceğiniz her türlü bedeli göze alarak, duruşunuzu sorgulayın. Duruşunuzu taçlandırın, ve çevre değerlemesi korkusunu aşarak, duruşunuzu ışıklı bir reklam tabelası gibi sergilemek için her fırsatı değerlendirin. Göreceksiniz, insanlar, duruşunuzu değerlemekten çok, bir duruşunuz olmasına saygı duyacaklar. Yeter ki siz olduğunuz size saygı duymaktan ve övünerek bunu sergilemekten geri durmayın.

Kadının Celladın Olursa

Teslimiyetin verdiği huzur ne benzersizdir; koşulsuz teslimiyet. İncinme korkusu olmaksızın teslimiyet. Zaten bir endişenin olduğu yerde teslimiyet tam anlamı ile yoktur. 

Kadın olmanın tabiatında vardır teslimiyet. Ama aynı zamanda şüphenin de sık demirlediği bir limandır kadın. Dolayısıyla tam bir teslimiyet gerçek aşktır diyebiliriz kadın için. 

Şüphelerin nefes alıp verdiği bir beraberlikte, bedenler birbirine teslim görünse de ruhlar sorgular demlerde yaşar aşkları. Koşulsuz teslimiyeti yaşayamayan ruhlar, buldukları aşk kırıntıları ile avutarak sularlar gönül bahçelerini.

Bir erkek, muhteşem bir teslimiyet ile bir aşk yaşamak istiyor ise, öncelikle sevdiği kadının kalbinde olan tüm şüpheleri yok etmelidir. 

Kadın, erkeğe bir şüphesi varmış edası sergilemeyebilir ama akıllı erkek, kadının doğasında var olan şüphelerin kendisi için geçerli olduğunun farkında olmalıdır. Erkek, kadının bu doğal şüphelerini, onun zihninin derinliklerinden henüz dışarı çıkmadan sezmeli ve kadını tarafından sorgulara çekilmeye başlamadan tavır ve tutumları ile bu şüpheleri bertaraf etmelidir. Zira kadında yüzeye çıkmış bir şüphe artık yok edilemez.

Kadın ancak ve ancak tüm şüphe ve endişelerinde arındığında tam bir teslimiyet ile erkeğine bağlanır. Bu bağlılık ile beraber, kendisini yok sayacak şekilde ilişkisine adar. Bir kadının bu denli verici olması ilişkinin kalitesini ve olgunluğunu tavan yaptırır. Çünkü kadın, tüm ruhu ile ilişkisine ya da ailesine yöneldiğinde, kutsanmış bir mutluluk kalkanı tüm evi sarar ve korur.

Erkek, bu huzuru yakalayabilmek için önce teslimiyet duygusunu kadında yakalayabilmeli, sonrasında da bu huzurun daimi olabilmesi için, sakın ama sakın kendisini teslim etmiş bir kadına hayal kırıklığı yaşatmamalıdır. Zira bu karşısında anaç bir kadın yerine, elinde baltası ile ilişkinin infazını gerçekleştirecek bir cellât belirmesine neden olur ve bu cellât, böyle bir psikolojide hiç tereddüt etmeden baltayı ilişkinin boynuna indirir. Erkeğin hiç bir özürü ve yemini fayda etmez.

Erkeklerin özür dilemeleri veya "bir daha asla" yeminleri ancak kendini henüz tam teslim etmemiş kadınlarda işe yarayabilir. Bir erkek, ilişkisinde istediği konfora, kadına davranışları ile sahip olabilir. Ama en konforlusunu istiyorsa, bunu nasıl kaybedeceğini ve kaybettiğinde de ödeyeceği bedeli çok iyi bilmelidir. 

Zira teslimiyet ile beslenen bir aşk, benzersiz bir güce sahip olur, onu yaşar iken vezir olursun ama kaybedince de rezil rüsva olursun. Yaşayan bilir, yaşantanlar da bilir.