kızgın (6dk.)

Dudaklarından dökülen onca kızgın sözlere rağmen gözlerinde yeniden beraber olmamızı istediğini görüyordum. Ne garip bir cesaret verici histir bu ve gizli bir haz da var içinde hafif sadistçe. Benden alıp götürdükleri için mi onu deliler gibi istiyor olamam rağmen anlamaz takılıyorum hala. Kalbim göğsümden çıkmış o şu kapıdan girdiğinden beri. Ben ise beynim ile onu umursamaz görünmeyi nasıl başarabiliyorum. O gittikten sonra yine kırık kalbimle baş başa kalacak olan ben değil miyim ki. Beynimin oynadığı bu yanıltmalar ne kadar yordu şu aşka susamış ruhumu. Prangalara bağlı olsaydı yüreğim de, ona doğru bu denli yine fırlamasaydı. Ya fark ederse diye nasıl ödüm kopuyor. Hala ona aşığım diye adeta korkudan titriyorum. Bilirse sanki bana işkence yapacakmış gibi geliyor okşamasıyla, tebessümü ile. Zira ben onunla beraber iken, sadece ona dokunabildiğim günler beslenebildim. Ve ayrılık dedikleri bende bir yalnızlık orucu oldu aslında.

Dünyalarımız Farklı Artık

Gelsen de çok geç artık. Ben o gün bıraktığın yerde değilim ki. Ne kadar kısa zamanda ne kadar çok yol aldım. Bir kasırga içine düşmüş gibi hissederken, bir başka dünyaya rüzgârlar alıp getirmiş beni, şimdi fark ediyorum. Bu geldiğim yeni dünyada, yaşam çok farklı öncekinden. 
Burada mutlu olmak umuduyla, acıyı ve suiistimali kana kana yaşayanlar yok maalesef. Bu dünyada el âlem ne der diye düşünerek karar almaya çabalayan ahmaklar da yok. Burada sadece kendi mutluluğunu düşünen ve kendine saygısıyla kendini mutlu edebilenler var.

Senin beni bıraktığın yerde değilim artık. Müteşekkirim aslında sana ama sen bu dünyadan değilsin ki, beni anlayabilesin. 
En güzeli de, bildiğimi artık asla bilmiyor gibi yaşayamayacağım. Artık biliyorum. Yüzleşiyorum. Kabul ediyorum. Ve kendimi seviyorum. Seviliyor olmak için seni sevmekten vazgeçiyorum. Çünkü ben, benim tarafımdan artık seviliyorum.

Gözyaşlarım sadece yüreğimin nemini dışarı veriyor. Kendime çektirdiğim acılar, nedeni değil artık gözyaşlarımın. Yetim ve öksüz kalmış bir çocuğun yalnızlığı yakıyor beni, ama sensizlik yakamıyor. 
Ben senin dünyanda değilim artık. Soluduğumuz hava aynı  olsa da, aynı güneş bizi ısıtıyor olsa da  ve aynı ayın yakamozunda, o geceyi ikimiz de anımsayacak olsak bile, aynı dünyada değiliz artık.

Ne ilginç ki, belki beni acı çekiyor görseydin, daha mutlu hissedecektin kendini hala seviliyorsun diye. Ama üzgünüm. Beni güçlü görmek seni yıktı. 
Bir düşün istersen; beni kaybetmiş olmak mı yıkan seni, yoksa seni tacı başında bir kral gibi karşılamamam mı? Kendinden şüpheye düştün değil mi? 
Başla o zaman muhasebeye kendinle. Vur dibe vurabilirsen. Umarım vurursun ki yukarı çıkabilesin ve umarım yaşayabilirsin  sen de yeni bir hayatta başlama heyecanını.