Duyuyor musun?

Bir çocuğun cenazesine

bir çocuk ağlıyor

Gördün mü?

Gazze’nin üstünde 

ebabil kuşları uçuşuyor.

Türk olmanın gereğidir

zulme karşı durmak,

Ayyıldız altında yediden yetmişe

bir yumruk oluşuyor.

Bedir Aslanları kılıçlarını kuşanmış

destur bekliyorlar.

Türbelerinden ayaklanmış tüm evliyalar

dualar ediyorlar.

Amin diyor musun?

Tokadı atmak için kol havalandı

Sen bu davanın neresindesin,

kendine soruyor musun?

Mermilere taş atarak karşılık veren çocuklar,

Sadece inançlarını gösteriyorlar.

Hayatı yaşamadan ölümü göğüslemek

ne mukaddes hissediyor musun?

Senin kalbinin buzlarını kırmak için,

Gazze’de çocuklar şehit oluyor.

Dinle, dinle, dinle…

Deriden de olsa yüreğin sana sesleniyor

Duyuyor musun?

Zalim mağdur

Haklıyken haksıza dönersin

öfkeni kontrol edemezsen

mağdurken zalim olursun

hem kendine

hem de karşındakine

Bil ki

öfke sadece zarardır

Senin

kendine kurduğun bir tuzaktır

Yaşın geldi ise kemale

yeter artık

kurma tuzak kendi kendine.

Öfken Var ise...

Nedense öfkeli anlarımdan sonra çok yorulmuştur bedenim en az ruhum kadar. Yorulmak yada yıpranmak; adını siz koyun. Kendi kendimizi eskitmek zorundayız yenilerimiz arkamızdan yer alsın diye.

Bu sahnede olmaya sevdalı amma çok insan suretinde canlılar var. Bilmiyorlar ki, sahnede olmak zamanla insan olmaktan, insanların eğlencesi bir maymun olmaya götürebilir sizi.  Ama yine de fıtratlarını keşfedememiş canlıların,  kurban olduğu bir meydandır burası.

Öfkenin kaynağı var oluşta değil var olma isteğindedir aslında. Var oluşuyla yetinmeyip kendini kendince var etme arzusundaki sekmelerden kaynaklanır öfkeler.

Kendine ulaşamamış yada ulaştığı kendinden ürküp uzaklaşmak isteyen şahsiyetlerin ürünüdür öfke. Öfken var ise, nedenlerin vardır kendince seni azat ettiren. Fakat bilmelisin ki,  seni azat edecek,  sen olamazsın bu hayatta ve sonrasında.

Keşif bitmez kendi ruh katmanlarında. Fidan sandığın günahların, koca bir çınar halinde yoluna çıktığında, görürsün ki o koca çınarın gölgesine bir karınca bile sığamaz.

Büyüklüğün küçüklüğüyle tanışmış olmak ne acı vericidir.

Zalim olmak sadece karşınızdaki insana hitaben olmaz.

Kendi zalimliğimizin en büyük kurbanı kendimizizdir aslında.

Kendimize söylediğimiz yalanların sayısı kadar, başka hangi tek şahsa yalan söylemiş olabiliriz ki?