Bir tokat gibi
çarptı yüzüme
o tarifsiz korku.
Aynalara baktığımda
görüyorum hala izini.
Korku tokadını yedin mi
ne izi geçer ne de acısı.
Kalabalıklar içinde
bir el beklersin seni çeksin.
Ama çaresizliktir
maalesef seni sarmalayan.
Ecel kapıda mı
merak edersin.
Zil çalmasa da
kapının gözünden yoklarsın.
Ölümden daha acıdır
bilinmezlik.
Bilinmezi bilmeye çabalamak
yorar seni,
karartır kalbini.
Kaderin rüzgarına bırak
kendi hayat yelkenini.
Derin nefes al,
ve yaşamanın kokusunu
çek içine şimdi.
