Ne kadar sessiz bir sabah. Her
şeyin sıfırlandığı bir gün mü yoksa? Daha dün gece ne kadar neşe dolu kahkahalar
doluydu bu ev. Şimdi neden böyle gamlıyım?
Sanki bir anda silindi her şey. Tam da hatırlayamıyorum olanları. Zil çaldı.
Kapıya gittim ama tereddütlerdeyim. Nedense bir ürperti var içimde. Açtım
kapıyı kim o demeden. Bir teslimiyet var olacaklara her nedense. O yaşlı komşu
kadın öfke ile baktı bana ve yüzüme tükürür gibi bağırdı. “O kadına neden
eziyet ediyorsun? Yazık değil mi? Bırak o kadını. Seni polise şikâyet edicem.”
Ben kime eziyet ettim ki? Bir kadın var hayatımda o da eşim ve ben ona asla
zarar vermem. Ona şaşkınlıktan cevap veremezken ikimiz de yerlerin ıslaklığını fark
ediyoruz. Banyodan gelen su evin her yerini kaplamış neredeyse. Kadın nedeni
biliyormuşum gibi cevap ister şekilde bakıyor bana. Bense banyoda neler olmuş o
kadar meraktayım ki.
