Sır dolu bir kuyudayım
Kim attı beni
bilmiyorum.
Kuyunun dibi
karanlık, havasız.
Tüm sırlar yankılanıyor içinde.
Duymazdan gelemiyorum.
Şahidiyim istemesem de
hepsinin.
Kuyunun dışına tırmanmak
istiyorum.
Çıksam da taşıyamam ki hepsini.
Sırlar ve yalanlar kuyusunda,
birisi beni yukarı çeksin diye
bekliyorum.
Zira benim gücüm yok,
bildiklerimi biliyor olmaktan
korkuyorum.
Salıncak sırasındayım.
Sıram ne zaman gelir
bilmiyorum.
Sallanan sıkılacak da
inecek salıncaktan.
Onun sıkılganlığının
başlangıcı,
Benim eğlencemin
başlangıcı.
Gülerek sallanıyor hala
daha yukarıya gitmek istercesine,
zorluyor kendini hızlıca sallanmaya.
İştahımı kabartmak onun gayesi
eğlenmek değil biliyorum.
Beklememden haz alıyor.
İşkence bana;
sallanmak değil artık onunkisi.
Sallanmak için değil,
yenilmemek için benimkisi.
Piyanonun tuşları
gibi,
beyaz ve siyahlarım var.
Az da olsa
var siyahlarım.
Ruhumun benzersiz
melodisinde,
Onların da tonlarına
ihtiyacım var.
Kal orada,
orada mutlu ol.
Olmasan da ol.
Zira ben
ben değilim artık.
Koşulsuz seni seven,
Kaprislerini
sineye çeken,
Sevildiğini hissetmese de
Bir umutla seven,
O cılız ruhlu adam
değilim artık.
Kal orada,
orada aşık ol,
olmasan da ol.
Zira ben sana
tutsak değilim artık.
Son gelir.
Son nedir?
Son başlangıç ise
Sondan korku
nedendir?
Son gelir,
beklemesen de gelir.
İlmin ne kadar
olursa olsun,
hazır değilsindir.
Son gelir,
Eksik tamamlarız hayatı.
Ekside tamamlarız.
Sonu davet eden de biziz,
gelmesine şaşıran da.
Sonumuz geldi;
Nuh'un gemisi yok ki binecek.
Devam etmek yok artık.
Son dediğin budur.
Bilirsin, korkarsın.
Ama kaçamazsın.
Pişman bile olamazsın.
Olan olmuştur artık.
Tüm yaratılmışlarla beraber
hesabını beklersin.
Son gelir,
beklemesen de gelir.