Kaybedenler

 

Ruh ne doğar ne ölür

Ölen kimdir o zaman

Diriliş beden için ise

Ruh nerde bekler onca zaman.

Kul kula kulluk ederse,

Rabbinin huzurunda ne eder.

Kendini bilemeyen kul,

Kimden kendini öğrenir.

An gelecek geç olacak

Geriye dönüş olmayacak

Parmakla gösterebileceğim

bir suçlu kalmayacak.

Kendim ettim kendim buldum

Ezelden söyleneni duydum

ama dinlemedim,

Ben de

Kaybedenlerden oldum.

Gülümse

 

Gülümse kaderine,

Sakın geri çevirme.

Hoş karşıla onu,

bazen çok zor olsa da.

Gülümse kaderine,

Ona sarıl,

Onu kabul et.

Seni kesmesine,

biçmesine, 

öpmesine,

sevmesine müsaade et.

Gülümse kaderine,

Onun senin 

asıl koruyucun, 

tek öğreticin olduğunu

özümse.

Özümse ve özünü bul.

Bul ki 

kendi benliğinde

kaybolanlardan olma.

Gülümse kaderine,

Gülümse ve bekle.

Ne dersin

 

Vakit ne vakit ki

Kalkıp gidersin.

Çayımız yeni demlendi.

Sohbetimiz sıcacık.

Dışarda kar ayaz,

sen ne diye gidersin.

Kalsan iki demlik bitene kadar

Düşen kar tanelerini seyretsek

Aşık olsak birbirimize.

Sussak sonra

Kelimeler artık yersiz olsa

Çayın altını kapatıp

Sarılıp uyusak.

Ne dersin?

Akbaba gibi

Bir gemideyiz

dalgalı koca deniz

Gökyüzü günlerdir kapalı

Rüzgarın yönü belirsiz

Gün gece kalmamış

Sadece sakin bir koy

beklentisi.

Akıntının gücüyle

esniyor koca güverte

tırsıyoruz sağlam.

Açız zaten günlerdir

Erzak bitti biteli

üç kişi öldü açlıktan.

Ölülerini gömdük denize

adeta bir adak gibi.

Sakinlemedi yine de

Yetmedi verdiğimiz

Bizi de istiyor belli.

Adak cesetleri

erzak yapsaydık iyiydi.

Birbirimizi süzüyoruz gizliden

Olduk koca denizin ortasında

bir grup akbaba gibi.

Menemen

 

Kelepçeler ellerimde 

Jandarmalar kollarımda

Adım adım 

mahpushane kapısına.

Pişmanlık desen yok

Korku desen yok

Kalan ömrüm bom bok.

Aç şu koğuşun kapısını 

gardiyan.

Girelim içeri de,

kaderdaşlarımızla 

aynı tavadan

menemen yiyelim.

Bandıra bandıra ekmeği,

karanlığı aydın edelim.