Bir tokat gibi
çarptı yüzüme
o tarifsiz korku.
Aynalara baktığımda
görüyorum hala izini.
Korku tokadını yedin mi
ne izi geçer ne de acısı.
Kalabalıklar içinde
bir el beklersin seni çeksin.
Ama çaresizliktir
maalesef seni sarmalayan.
Ecel kapıda mı
merak edersin.
Zil çalmasa da
kapının gözünden yoklarsın.
Ölümden daha acıdır
bilinmezlik.
Bilinmezi bilmeye çabalamak
yorar seni,
karartır kalbini.
Kaderin rüzgarına bırak
kendi hayat yelkenini.
Derin nefes al,
ve yaşamanın kokusunu
çek içine şimdi.
İz kalmaz demiştin,
Yüreğimi gören kaçıyor.
Yara bere dolu gönlüm.
Akıtacak bir nehir yok içimi.
Hem aksam hem arınsam.
Kabasın diyorlar cevap vermeyince
Oysa saklanıyorum onlardan
kan revan.
Dünün kararları
bugünün utancı.
İlmikli bir ip lazım
bedeni taşıyacak.
Ruh debenlense de
içimde kalamayacak.
Zavallı diyecekler arkamdan
Oysa bilseler ben ne korkağım.
Altıma sıçtım yaşamaktan.
Ölmek çocuk oyuncağı.
Ruh ne doğar ne ölür
Ölen kimdir o zaman
Diriliş beden için ise
Ruh nerde bekler onca zaman.
Kul kula kulluk ederse,
Rabbinin huzurunda ne eder.
Kendini bilemeyen kul,
Kimden kendini öğrenir.
An gelecek geç olacak
Geriye dönüş olmayacak
Parmakla gösterebileceğim
bir suçlu kalmayacak.
Kendim ettim kendim buldum
Ezelden söyleneni duydum
ama dinlemedim,
Ben de
Kaybedenlerden oldum.
Gülümse kaderine,
Sakın geri çevirme.
Hoş karşıla onu,
bazen çok zor olsa da.
Gülümse kaderine,
Ona sarıl,
Onu kabul et.
Seni kesmesine,
biçmesine,
öpmesine,
sevmesine müsaade et.
Gülümse kaderine,
Onun senin
asıl koruyucun,
tek öğreticin olduğunu
özümse.
Özümse ve özünü bul.
Bul ki
kendi benliğinde
kaybolanlardan olma.
Gülümse kaderine,
Gülümse ve bekle.