Kırlardan mı geliyor bu duman kokusu?
Beyaz güvercin mi felaket habercisi?
Melekler mi oldu kötülüğün temsilcisi?
Dengelerin kaybolduğu an mı bu an?
Yalnızlık istenen mi,
yoksa sınırları zorlayan mı?
Yok mu kayan bu yıldızı tutacak olan?
Gidiyorum hareket etmeden hareketsizliğe.
Geldiğim yere dönüyorum,
Bitti artık yalnızlık;
vuslata eriyorum.
Eylülü sevmem pek
Nedense
ayrılığı hatırlatır
Yalnızlığı seviyorum
Öylece bulutları seyretmeyi.
Çimlere yatmış
göğe bakarken
yüzüne düşen ilk yağmur tanesi.
Mutluluk verir
gülersin istemsiz.
Yalnızlığı seviyorum
çünkü sensizliğin tesellisi.
Rüzgâr gibi geçti ömrüm
Çok ağırlaştı yüküm
Usanmadım hep sevdim
sevdim dedim beni yedim.
Bu dünyadan vazgeçemedim.
geçseydim yenerdim.
Usanmadım sevdim
ama ben yine tektim.
Kaç yara aldı gönlüm
Bir an hayata küstüm
Beceremedim yine sevdim
kendi kendime yenildim.
Senlerden vazgeçemedim
geçseydim rahat ederdim.
Usanmadım sevdim
Ama ben yine tektim.
Yüz çevirdim
tereddütsüz kalp kırana.
Yüz çevirdim
beni henüz kırmamış olsa da.
Yüz çevirdim
usanmadan dedikodu yapana.
Yüz çevirdim
benim dedikodumu henüz
yapmamış olsa da.
Yüz çevirdim
ayıbını överek anlatana
Yüz çevirdim
ayıbı benim ayıbım olmasa da.
Yüzümü kime dönücem
Sırtımı kime yaslıycam
artık bilemedim.
Kalabalıklar içinde
yalnız kaldım.
Derdimi kendimden
başkasına söyleyemedim.